Áramótin er sá tími þegar gamla árið skreppur saman og nýtt skeiðar fram á völlinn. Margur er forvitinn um hvað nýtt ár beri í sínu fræga skauti. En ekki er öllum gefið að lesa í tímann sem er fram undan.
Kirkjublaðið.is fór á fund völvu einnar sem hefur sérhæft sig í kirkjumálum. Hún var himinlifandi að fá tækifæri til að greina lesendum Kirkjublaðsins.is frá því helsta sem hún sæi eftir að hafa stungið verkfærum sínum niður í þykkan svörð framtíðarinnar. Fyrst var að sjálfsögðu hellt upp á kaffi og síðan snúið sér að verkefni gamlársdagsins: að rýna fram til nýja ársins.
Völvan segir góða birtu leika yfir þjóðkirkjunni á næsta ári þó að á ýmsu muni ganga eins og á stórum heimilum.
Biskup Íslands mun brydda upp á ýmsum nýjungum í samstarfi sínu við fólkið í landinu og prestastéttina. Völvan segist hafa fylgst með því þegar biskupsstofan skaust út á land í nokkur skipti á liðnu ári og það hafi tekist vel eftir því sem sagnir herma. Flestir fagni öllum nýmælum í starfinu en kurr muni vakna í röðum kvenpresta vegna einnar nýjungar en völvan segist ekki sjá alveg hver hún sé né heldur hver ástæða þess kunni að vera. Karlprestarnir muni ekki taka eftir þessari nýbreytni þar sem hún snúi ekki að þeim.
Völvan segir að fjöldi þjóðkirkjufólks á árinu muni taka kipp fram á við. Segir hún augu fólks muni ljúkast upp fyrir því að þjóðkirkjan sé ákveðið akkeri í menningar- og andlegu lífi þjóðarinnar og standa beri við bakið á henni og ekki síst á óvissutímum í heimsmálum þegar ýmsir auðjöfrar telja að allt sé falt fyrir peninga eins og Grænland, stjórnmálaflokkar og kirkjur. Þessi fjölgun í kirkjunni kemur starfsfólki hennar nokkuð í opna skjöldu og festa nokkrir söfnuðir í gleðivímu sinni og kappsemi kaup á aukabekkjum í kirkjurnar sem reynast svo ekki vera í samræmi við staðla Evrópusambandsins um umhverfisvænan gráðuhalla milli baks og setu og því ónothæfir og heilsuspillandi. Málið fer fyrir dómstóla innanlands og síðar til Evrópudómstólsins og lausn fæst eftir því sem Völvan segir, aldrei. Það jákvæða að mati tölvunnar við þetta Bekkjamál sem svo var kallað er að bekkirnir fara í áramótabrennu á vegum kirkjunnar. Segir Völvan brosandi að söfnuðirnir sitji uppi með skrekkinn; eða bekkinn, og glottir við tönn.
Völvan sér fyrir sér að fram komi tillaga á kirkjuþingi um að biskupsstofa flytji í Skálholt undir slagorðinu „Make Skalholt Great Again“, og muni hún mjög svo óvænt verða samþykkt með naumum meirihluta sem veldur miklum usla meðal annars vegna ótta um að mötuneytiskostnaður muni rjúka upp úr öllu valdi. Völvan segir það mál leysast með því að samið verði við fyrirtæki um að senda bakkamat í Skálholt og fái starfsfólk biskupsstofu 50 gr. aukaskammt með hverjum bakka umfram venjulegan eða sem samsvari fjölda Passíusálmanna. Einn starfsmaður mun krefjast þess að aukaskammturinn verði 51 gr. vegna þess að Passíusálmur 51 eigi að teljast með. Því er vísað frá af Stjórn Þjóðkirkjunnar. Málið er svo lagt fyrir úrskurðarnefndar þjóðkirkjunnar þar sem það er talið vera ágreiningur á kirkjulegum vettvangi. Völvan sér ekki hver niðurstaða þessa máls muni verða.
Völvan segist sjá í stjörnuspilum sínum að prestastefnan verði lögð niður, þó ekki vegna kostnaðar, heldur komi lítið sem ekkert út úr henni að sögn Veðurstofunnar en veðurguðir hennar hafi komist að þeirri niðurstöðu. Prestastefnan sé barns síns tíma þegar kirkjan var á hestum og prestar hittust aðeins á stefnunni. Nú séu þeir of vel tengdir á samfélagsmiðlum og séu vel akandi og auk þess verði nýir umdeildir aksturssamningar gerðir við þá með svokölluðu hvíldardagsgjaldi á dekkjum sem taki til álags og slits á dekkjunum sem ekki sjáist þegar hjólbarðinn hvílir ákveðinn tíma hreyfingarlaus á vegi. Kjaranefnd þjóðkirkjunnar krefst rannsóknargagna um meint slit en fær þau svör frá stéttarfélagi prestanna að vegir Drottins séu órannsanlegir. Loks er samið er við þá presta sem mótmæla þessum áformum hvað hæst að þeir fái afslátt af hrossabjúgum í næsta kaupfélagi sem Völvan segist hins vegar ekki sjá innan síns spádómsramma til þess að gera nýbyrjuðu kirkjuári.
Helstu nýjungar í starfi kirkjunnar verða þær að sögn Völvunnar að prestar í stærstu byggðakjörnum landsins muni prédika annan hvern sunnudag á móti nýframleiddu gervigreindarvélmenni sem hefur fengið nafnið „Páll frá Tarsus“ (samanber Tarsan). Þessi tilraun mun standa yfir í ár. Mikil upplausn mun blasa við í söfnuðum þegar lúmskar deilur hefjast í þeim hvort prestarnir séu betri eða verri prédikarar en vélmennið „Páll frá Tarsus“. Þær öldur mun lægja en Völvan sér í mistri hugsanlega stofnun nýs safnaðar með nafnið „Tarsan í stólnum“.
Völvan segir að mikill fjörkippur komi í barnastarf kirkjunnar en feiknarmiklum fjármunum hefur verið varið til þess að styrkja það samkvæmt ákvörðun kirkjuþings. Sumar sóknir bregði á það ráð að útvista starfinu til nýs fyrirtækis sem stofnað verður á árinu í því skyni að taka að sér kristindómsfræðslu með nútímalegum hætti sem byggir þó á gömlum gildum. Barnastarfið blómstrar með miklum ágætum og upp kemur tillaga um að stofna starf barnabiskups sem verði sameiningartákn allra barna landsins. Sú tillaga vekur mikla ánægju en brúnin mun síga þegar harðar deilur hefjast um ákvæði í drögum að starfsreglum um barnabiskup þar sem fram komi meðal annars að hann skuli alla „jafna vera barnalegur“. Var ásteytingarefnið einkum spurningin um hvað fælist í atviksorðunum „alla jafna“. Atviksorð væru með þeim ósköpum gerð að þau beygðust hvorki í föllum né tíðum, væru ískyggilega lík lýsingarorðum og sum þeirra tækju stundum upp á þeim óskunda að stigbreytast. Þetta gerði allt orðalag mjög loðið en kirkjan væri vön að tala skýrt og skorinort eins og fram kæmi í trúarjátningum hennar, t.d. Níkeujátningunni – og sérstaklega væri skýrleiki í hugsun og orðum mikilvægur þegar börn ættu í hlut. Ákveðið var að stofna starfshóp um málið sem mun skila niðurstöðum sínum fyrir næstu stóru brandajól.
Flokkur fólksins sem hefur haft aðsetur í Grafarvogskirkju sýnir áhuga á því að kaupa kirkjuna til að efla flokksstarfið í þessum stóra borgarhluta og bendir á að tækifæri liggi í sameiningu Grafarvogsprestskalls og Grafarholtsprestakalls. Enda hafi sameining prestakalla eflt starfið til muna eins og dæmin sanni. Þessu tilboði er hafnað eftir mikil átök í sóknarnefndinni.
Nýr páfi er kjörinn á árinu og kemur í óvænta heimsókn til Íslands þar sem hann reynist vera launsonur íslensks prests á landsbyggðinni. Völvan segir þetta verða til þess að afskekkt landsbyggðarkirkja komist á forsíður allra fjölmiðla heimsins og hagur kirkjunnar aukist mjög þar sem fólk heiti á hana og vilji sýna þakklæti fyrir að hafa fóstrað hinn nýja heilaga föður í Róm.
Umhverfismál verða í brennidepli þjóðkirkjunnar með þeim hætti að sögn völvunnar að gert verður stórátak í að moka ofan í skurði á kirkjujörðum sem áður hafði verið mokað upp úr. Byrjað verður í Skálholti og börn látin moka fyrst og síðan fullorðnir og þá tæki knúin vistvænum efnum. Völvan segir að fallist verði á að gera þetta annað hvert ár og því þurfi engar áhyggjur að hafa af umhverfisstarfi kirkjunnar því að það sé komið í náttúrulega hringrás.
Völvan segist sjá fyrir sér óhapp þegar gámur af flutningaskipi á leið til landsins tekur út og opnast út í grængolandi sjóinn og þar sé fyrsta upplagið af nýrri útgáfu Handbókar kirkjunnar. Fullyrði sumir skipverjar að þeir hafi séð hval mikinn gleypa megnið af upplaginu án sýnilegra meltingartruflana. Flýgur þá biblíufróðum mönnum í hug saga Jónasar í hvalnum og eftir það gengur handbókin ekki undir öðru nafni en Jónasarbókin.
Það liggur vel á Völvunni þegar Kirkjublaðið.is þakkar henni fyrir að hafa leyft sér að skyggnast inn í huga hennar um það sem kunni að gerast í kirkjumálum á því næsta herrans ári, 2025. Völvan leggur þú þunga á að hún kunni að missjást í einhverju enda séu þræðir kirkjumálanna svo margir og fínlegir að stundum sé erfitt að greina á milli þeirra auk þess sem elli kerling sé farin að beygja hana um of og margir séu orðnir þreyttir á tuði hennar og kerlingarnöldri. Segir svo í lokin að hún hafi tekið þátt í starfi aldraðra í kirkjunni upp á síðkastið og sér falli það vel. Það kann að sækja í sig veðrið en henni er nú um og ó um það sakir þess að hún hafi orðið veðurhrædd með aldrinum.
Kirkjublaðið þakkar öllum lesendum sínum liðið ár
og óskar þeim gleðilegs árs og friðar!
Áramótin er sá tími þegar gamla árið skreppur saman og nýtt skeiðar fram á völlinn. Margur er forvitinn um hvað nýtt ár beri í sínu fræga skauti. En ekki er öllum gefið að lesa í tímann sem er fram undan.
Kirkjublaðið.is fór á fund völvu einnar sem hefur sérhæft sig í kirkjumálum. Hún var himinlifandi að fá tækifæri til að greina lesendum Kirkjublaðsins.is frá því helsta sem hún sæi eftir að hafa stungið verkfærum sínum niður í þykkan svörð framtíðarinnar. Fyrst var að sjálfsögðu hellt upp á kaffi og síðan snúið sér að verkefni gamlársdagsins: að rýna fram til nýja ársins.
Völvan segir góða birtu leika yfir þjóðkirkjunni á næsta ári þó að á ýmsu muni ganga eins og á stórum heimilum.
Biskup Íslands mun brydda upp á ýmsum nýjungum í samstarfi sínu við fólkið í landinu og prestastéttina. Völvan segist hafa fylgst með því þegar biskupsstofan skaust út á land í nokkur skipti á liðnu ári og það hafi tekist vel eftir því sem sagnir herma. Flestir fagni öllum nýmælum í starfinu en kurr muni vakna í röðum kvenpresta vegna einnar nýjungar en völvan segist ekki sjá alveg hver hún sé né heldur hver ástæða þess kunni að vera. Karlprestarnir muni ekki taka eftir þessari nýbreytni þar sem hún snúi ekki að þeim.
Völvan segir að fjöldi þjóðkirkjufólks á árinu muni taka kipp fram á við. Segir hún augu fólks muni ljúkast upp fyrir því að þjóðkirkjan sé ákveðið akkeri í menningar- og andlegu lífi þjóðarinnar og standa beri við bakið á henni og ekki síst á óvissutímum í heimsmálum þegar ýmsir auðjöfrar telja að allt sé falt fyrir peninga eins og Grænland, stjórnmálaflokkar og kirkjur. Þessi fjölgun í kirkjunni kemur starfsfólki hennar nokkuð í opna skjöldu og festa nokkrir söfnuðir í gleðivímu sinni og kappsemi kaup á aukabekkjum í kirkjurnar sem reynast svo ekki vera í samræmi við staðla Evrópusambandsins um umhverfisvænan gráðuhalla milli baks og setu og því ónothæfir og heilsuspillandi. Málið fer fyrir dómstóla innanlands og síðar til Evrópudómstólsins og lausn fæst eftir því sem Völvan segir, aldrei. Það jákvæða að mati tölvunnar við þetta Bekkjamál sem svo var kallað er að bekkirnir fara í áramótabrennu á vegum kirkjunnar. Segir Völvan brosandi að söfnuðirnir sitji uppi með skrekkinn; eða bekkinn, og glottir við tönn.
Völvan sér fyrir sér að fram komi tillaga á kirkjuþingi um að biskupsstofa flytji í Skálholt undir slagorðinu „Make Skalholt Great Again“, og muni hún mjög svo óvænt verða samþykkt með naumum meirihluta sem veldur miklum usla meðal annars vegna ótta um að mötuneytiskostnaður muni rjúka upp úr öllu valdi. Völvan segir það mál leysast með því að samið verði við fyrirtæki um að senda bakkamat í Skálholt og fái starfsfólk biskupsstofu 50 gr. aukaskammt með hverjum bakka umfram venjulegan eða sem samsvari fjölda Passíusálmanna. Einn starfsmaður mun krefjast þess að aukaskammturinn verði 51 gr. vegna þess að Passíusálmur 51 eigi að teljast með. Því er vísað frá af Stjórn Þjóðkirkjunnar. Málið er svo lagt fyrir úrskurðarnefndar þjóðkirkjunnar þar sem það er talið vera ágreiningur á kirkjulegum vettvangi. Völvan sér ekki hver niðurstaða þessa máls muni verða.
Völvan segist sjá í stjörnuspilum sínum að prestastefnan verði lögð niður, þó ekki vegna kostnaðar, heldur komi lítið sem ekkert út úr henni að sögn Veðurstofunnar en veðurguðir hennar hafi komist að þeirri niðurstöðu. Prestastefnan sé barns síns tíma þegar kirkjan var á hestum og prestar hittust aðeins á stefnunni. Nú séu þeir of vel tengdir á samfélagsmiðlum og séu vel akandi og auk þess verði nýir umdeildir aksturssamningar gerðir við þá með svokölluðu hvíldardagsgjaldi á dekkjum sem taki til álags og slits á dekkjunum sem ekki sjáist þegar hjólbarðinn hvílir ákveðinn tíma hreyfingarlaus á vegi. Kjaranefnd þjóðkirkjunnar krefst rannsóknargagna um meint slit en fær þau svör frá stéttarfélagi prestanna að vegir Drottins séu órannsanlegir. Loks er samið er við þá presta sem mótmæla þessum áformum hvað hæst að þeir fái afslátt af hrossabjúgum í næsta kaupfélagi sem Völvan segist hins vegar ekki sjá innan síns spádómsramma til þess að gera nýbyrjuðu kirkjuári.
Helstu nýjungar í starfi kirkjunnar verða þær að sögn Völvunnar að prestar í stærstu byggðakjörnum landsins muni prédika annan hvern sunnudag á móti nýframleiddu gervigreindarvélmenni sem hefur fengið nafnið „Páll frá Tarsus“ (samanber Tarsan). Þessi tilraun mun standa yfir í ár. Mikil upplausn mun blasa við í söfnuðum þegar lúmskar deilur hefjast í þeim hvort prestarnir séu betri eða verri prédikarar en vélmennið „Páll frá Tarsus“. Þær öldur mun lægja en Völvan sér í mistri hugsanlega stofnun nýs safnaðar með nafnið „Tarsan í stólnum“.
Völvan segir að mikill fjörkippur komi í barnastarf kirkjunnar en feiknarmiklum fjármunum hefur verið varið til þess að styrkja það samkvæmt ákvörðun kirkjuþings. Sumar sóknir bregði á það ráð að útvista starfinu til nýs fyrirtækis sem stofnað verður á árinu í því skyni að taka að sér kristindómsfræðslu með nútímalegum hætti sem byggir þó á gömlum gildum. Barnastarfið blómstrar með miklum ágætum og upp kemur tillaga um að stofna starf barnabiskups sem verði sameiningartákn allra barna landsins. Sú tillaga vekur mikla ánægju en brúnin mun síga þegar harðar deilur hefjast um ákvæði í drögum að starfsreglum um barnabiskup þar sem fram komi meðal annars að hann skuli alla „jafna vera barnalegur“. Var ásteytingarefnið einkum spurningin um hvað fælist í atviksorðunum „alla jafna“. Atviksorð væru með þeim ósköpum gerð að þau beygðust hvorki í föllum né tíðum, væru ískyggilega lík lýsingarorðum og sum þeirra tækju stundum upp á þeim óskunda að stigbreytast. Þetta gerði allt orðalag mjög loðið en kirkjan væri vön að tala skýrt og skorinort eins og fram kæmi í trúarjátningum hennar, t.d. Níkeujátningunni – og sérstaklega væri skýrleiki í hugsun og orðum mikilvægur þegar börn ættu í hlut. Ákveðið var að stofna starfshóp um málið sem mun skila niðurstöðum sínum fyrir næstu stóru brandajól.
Flokkur fólksins sem hefur haft aðsetur í Grafarvogskirkju sýnir áhuga á því að kaupa kirkjuna til að efla flokksstarfið í þessum stóra borgarhluta og bendir á að tækifæri liggi í sameiningu Grafarvogsprestskalls og Grafarholtsprestakalls. Enda hafi sameining prestakalla eflt starfið til muna eins og dæmin sanni. Þessu tilboði er hafnað eftir mikil átök í sóknarnefndinni.
Nýr páfi er kjörinn á árinu og kemur í óvænta heimsókn til Íslands þar sem hann reynist vera launsonur íslensks prests á landsbyggðinni. Völvan segir þetta verða til þess að afskekkt landsbyggðarkirkja komist á forsíður allra fjölmiðla heimsins og hagur kirkjunnar aukist mjög þar sem fólk heiti á hana og vilji sýna þakklæti fyrir að hafa fóstrað hinn nýja heilaga föður í Róm.
Umhverfismál verða í brennidepli þjóðkirkjunnar með þeim hætti að sögn völvunnar að gert verður stórátak í að moka ofan í skurði á kirkjujörðum sem áður hafði verið mokað upp úr. Byrjað verður í Skálholti og börn látin moka fyrst og síðan fullorðnir og þá tæki knúin vistvænum efnum. Völvan segir að fallist verði á að gera þetta annað hvert ár og því þurfi engar áhyggjur að hafa af umhverfisstarfi kirkjunnar því að það sé komið í náttúrulega hringrás.
Völvan segist sjá fyrir sér óhapp þegar gámur af flutningaskipi á leið til landsins tekur út og opnast út í grængolandi sjóinn og þar sé fyrsta upplagið af nýrri útgáfu Handbókar kirkjunnar. Fullyrði sumir skipverjar að þeir hafi séð hval mikinn gleypa megnið af upplaginu án sýnilegra meltingartruflana. Flýgur þá biblíufróðum mönnum í hug saga Jónasar í hvalnum og eftir það gengur handbókin ekki undir öðru nafni en Jónasarbókin.
Það liggur vel á Völvunni þegar Kirkjublaðið.is þakkar henni fyrir að hafa leyft sér að skyggnast inn í huga hennar um það sem kunni að gerast í kirkjumálum á því næsta herrans ári, 2025. Völvan leggur þú þunga á að hún kunni að missjást í einhverju enda séu þræðir kirkjumálanna svo margir og fínlegir að stundum sé erfitt að greina á milli þeirra auk þess sem elli kerling sé farin að beygja hana um of og margir séu orðnir þreyttir á tuði hennar og kerlingarnöldri. Segir svo í lokin að hún hafi tekið þátt í starfi aldraðra í kirkjunni upp á síðkastið og sér falli það vel. Það kann að sækja í sig veðrið en henni er nú um og ó um það sakir þess að hún hafi orðið veðurhrædd með aldrinum.
