Þjóðskrá gefur út yfirlitstölur sem snerta trúfélög í desember á hverju ári og í gær birtust þær á vef stofnunarinnar.
Það kveður svo sem ekki við nýjan tón í þeim. Enn sem fyrr fækkar mest í þjóðkirkjunni eða alls um 1407 manns.
Meðvitaðar úrsagnir, ásamt þeim sem látast á árinu, eru á þriðja þúsund, en þegar tekið er tillit til nýskráninga er mínustalan 1407. Fleiri ganga út en inn – talan 1407 er mínustala.
Kannski var árið óvenju slæmt þegar litið er til þess í heild sinni eins og þetta súlurit sýnir – reyndar frá janúar og út nóvember 2020, aðeins úrsagnir. Septembermánuður sker sig óneitanlega úr og kynnu sumir að leita skýringa á því í þeim miklu umræðum sem fram fóru í samfélaginu um þjóðkirkjuna og kynningarherferð hennar á sunnudagaskólanum.
Oft er spurt hvað sé til ráða við að sporna gegn þessari stöðugu fækkun úr kirkjunni. Nú tilheyra þjóðkirkjunni 63.5% landsmanna. Til samanburðar stendur danska þjóðkirkjan betur að vígi með 74.3% – en samt fækkar líka í henni.
Starf kirkjunnar er víðast hvar blómlegt og kirkjufólk hefur vissulega áhyggjur af þessu.
Á kirkjuþingi var lögð fram ágæt skýrsla og athyglisverð fyrir fimm árum: Nýliðun innan Þjóðkirkjunnar – skýrsla starfshóps til kirkjuráðs – júlí 2015. Hún er á vissan hátt enn í fullu gildi, var rædd og virðist síðan hafa dagað uppi. Nú þarf að dusta rykið af henni og nota sem umræðuplagg ásamt nýjum gögnum.
Það er full ástæða fyrir kirkjufólk og velunnara þjóðkirkjunnar að snúa bökum saman og leitast við að koma í veg fyrir fækkun í hennar röðum eftir því sem hægt er. Væri þjóðkirkjan fyrirtæki sem væri að missa viðskiptamenn væri búið fyrir löngu að greina vandann og reyna að ná til viðkomandi hóps.
Þjóðkirkjan hefur miklu hlutverki að gegna í samfélaginu og rækir það vel. Samt er eins og eitthvað í starfi hennar nái til færri en áður og á því kunna að vera ýmsar skýringar.
Þjóðkirkjan getur ekki horft með hendur í skauti á þessa þróun. Hana þarf að ræða, bretta upp ermar, og grípa til farsælla ráða innan skynsamlegra marka.
Þjóðskrá gefur út yfirlitstölur sem snerta trúfélög í desember á hverju ári og í gær birtust þær á vef stofnunarinnar.
Það kveður svo sem ekki við nýjan tón í þeim. Enn sem fyrr fækkar mest í þjóðkirkjunni eða alls um 1407 manns.
Meðvitaðar úrsagnir, ásamt þeim sem látast á árinu, eru á þriðja þúsund, en þegar tekið er tillit til nýskráninga er mínustalan 1407. Fleiri ganga út en inn – talan 1407 er mínustala.
Kannski var árið óvenju slæmt þegar litið er til þess í heild sinni eins og þetta súlurit sýnir – reyndar frá janúar og út nóvember 2020, aðeins úrsagnir. Septembermánuður sker sig óneitanlega úr og kynnu sumir að leita skýringa á því í þeim miklu umræðum sem fram fóru í samfélaginu um þjóðkirkjuna og kynningarherferð hennar á sunnudagaskólanum.
Oft er spurt hvað sé til ráða við að sporna gegn þessari stöðugu fækkun úr kirkjunni. Nú tilheyra þjóðkirkjunni 63.5% landsmanna. Til samanburðar stendur danska þjóðkirkjan betur að vígi með 74.3% – en samt fækkar líka í henni.
Starf kirkjunnar er víðast hvar blómlegt og kirkjufólk hefur vissulega áhyggjur af þessu.
Á kirkjuþingi var lögð fram ágæt skýrsla og athyglisverð fyrir fimm árum: Nýliðun innan Þjóðkirkjunnar – skýrsla starfshóps til kirkjuráðs – júlí 2015. Hún er á vissan hátt enn í fullu gildi, var rædd og virðist síðan hafa dagað uppi. Nú þarf að dusta rykið af henni og nota sem umræðuplagg ásamt nýjum gögnum.
Það er full ástæða fyrir kirkjufólk og velunnara þjóðkirkjunnar að snúa bökum saman og leitast við að koma í veg fyrir fækkun í hennar röðum eftir því sem hægt er. Væri þjóðkirkjan fyrirtæki sem væri að missa viðskiptamenn væri búið fyrir löngu að greina vandann og reyna að ná til viðkomandi hóps.
Þjóðkirkjan hefur miklu hlutverki að gegna í samfélaginu og rækir það vel. Samt er eins og eitthvað í starfi hennar nái til færri en áður og á því kunna að vera ýmsar skýringar.
Þjóðkirkjan getur ekki horft með hendur í skauti á þessa þróun. Hana þarf að ræða, bretta upp ermar, og grípa til farsælla ráða innan skynsamlegra marka.
