Skálholtsdómkirkja er fagurt hús og mikil staðarprýði á hinum fornhelga stað.
Það voru framsýnir menn í forystu kirkju- og menningarmála sem hófu upp veg og virðingu Skálholtsstaðar á sínum tíma.
Það hefur verið rætt hvort ekki ætti að stækka kirkjuna í Skálholti. Kannski hefur sú umræða ekki farið hátt. Þar hefur einkum komið til álita að stækka kór hennar en að mati margra hefur hann reynst alltof lítill við sérstakar athafnir þar sem mikill fjöldi presta hefur verið samankominn – svo dæmi sé nefnt. Sama máli gegnir þegar stórir kórar syngja í kirkjunni og fjölmennar hljómsveitir koma fram.
Auðvitað þurfti arkitekt kirkjunnar, Hörður Bjarnason (1910-1990) að samþykkja það.
Í yfirlýsingu Jónasar Gíslasonar (1926-198), vígslubiskups í Skálholti, frá 6. nóvember 1995 segir svo: 
Þetta spjall í Skálholti var framlengt í bréfi til húsameistara ríkisins sem tók við af Herði Bjarnasyni en það var Garðar Halldórsson. Sr. Sigurbjörn Einarsson (1911-2008), biskup skrifaði til hans þann 9. nóvember 1995:
Sama dag skrifaði sr. Sigurbjörn þetta minnisblað:
Það voru sem sé fjármunir sem stýrðu stærð kirkjunnar en ekki listræn og fagurfræðileg sjónarmið.
Nú er spurning hvort ekki sé ráð að bæta úr þessu og hefja undirbúning að stækkun Skálholtsdómkirkju í þeim anda sem hinir ágætu ofangreindu menn ræddu um á sínum tíma. Leyfi arkitektsins liggur fyrir vel vottfest.
Kirkjan yrði lengd um 6 metra til austurs.
Kirkjublaðið.is tekur sannarlega undir það að lengd Skálholtsdómkirkja sé mun glæsilegri en sú hin styttri sem nú stendur í Skálholti enda þótt góð sé. Það liggur við að þegar búið er að sjá myndina af kirkjunni sem fylgir þessari grein sé sagt stundarhátt: „Auðvitað. Svona á hún að vera!“
Teikning Húsameistara ríkisins frá desember 1995 Heimild: ÞÍ – B/1546
Skálholtsdómkirkja á fögrum degi
Skálholtsdómkirkja er fagurt hús og mikil staðarprýði á hinum fornhelga stað.
Það voru framsýnir menn í forystu kirkju- og menningarmála sem hófu upp veg og virðingu Skálholtsstaðar á sínum tíma.
Það hefur verið rætt hvort ekki ætti að stækka kirkjuna í Skálholti. Kannski hefur sú umræða ekki farið hátt. Þar hefur einkum komið til álita að stækka kór hennar en að mati margra hefur hann reynst alltof lítill við sérstakar athafnir þar sem mikill fjöldi presta hefur verið samankominn – svo dæmi sé nefnt. Sama máli gegnir þegar stórir kórar syngja í kirkjunni og fjölmennar hljómsveitir koma fram.
Auðvitað þurfti arkitekt kirkjunnar, Hörður Bjarnason (1910-1990) að samþykkja það.
Í yfirlýsingu Jónasar Gíslasonar (1926-198), vígslubiskups í Skálholti, frá 6. nóvember 1995 segir svo:
Þetta spjall í Skálholti var framlengt í bréfi til húsameistara ríkisins sem tók við af Herði Bjarnasyni en það var Garðar Halldórsson. Sr. Sigurbjörn Einarsson (1911-2008), biskup skrifaði til hans þann 9. nóvember 1995:
Sama dag skrifaði sr. Sigurbjörn þetta minnisblað:
Það voru sem sé fjármunir sem stýrðu stærð kirkjunnar en ekki listræn og fagurfræðileg sjónarmið.
Nú er spurning hvort ekki sé ráð að bæta úr þessu og hefja undirbúning að stækkun Skálholtsdómkirkju í þeim anda sem hinir ágætu ofangreindu menn ræddu um á sínum tíma. Leyfi arkitektsins liggur fyrir vel vottfest.
Kirkjan yrði lengd um 6 metra til austurs.
Kirkjublaðið.is tekur sannarlega undir það að lengd Skálholtsdómkirkja sé mun glæsilegri en sú hin styttri sem nú stendur í Skálholti enda þótt góð sé. Það liggur við að þegar búið er að sjá myndina af kirkjunni sem fylgir þessari grein sé sagt stundarhátt: „Auðvitað. Svona á hún að vera!“
Teikning Húsameistara ríkisins frá desember 1995 Heimild: ÞÍ – B/1546
Skálholtsdómkirkja á fögrum degi
