Auglýst aftur og aftur

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Mikill fjöldi fólks var Jesú samferða. Hann sneri sér við og sagði við mannfjöldann: „Enginn getur komið til mín og orðið lærisveinn minn nema hann taki mig fram yfir föður og móður, maka og börn, bræður og systur og enda fram yfir eigið líf. Hver sem ber ekki sinn kross og fylgir mér getur ekki verið lærisveinn minn.
Hver yðar sest ekki fyrst við ef hann ætlar að reisa turn og reiknar kostnaðinn, hvort hann eigi nóg til að ljúka verkinu? Ella má svo fara að hann leggi undirstöðu en fái ekki lokið við og allir, sem það sjá, taki að spotta hann og segja: Þessi maður fór að byggja en gat ekki lokið.
Eða hvaða konungur fer með hernaði gegn öðrum konungi og sest ekki fyrst við og ráðgast um hvort honum sé fært að mæta með tíu þúsundum þeim er fer á móti honum með tuttugu þúsundir? Sé svo ekki gerir hann menn á fund andstæðingsins meðan hann er enn langt undan og spyr um friðarkosti. Þannig getur enginn yðar verið lærisveinn minn nema hann segi skilið við allt sem hann á.
Saltið er gott en ef saltið sjálft dofnar með hverju á þá að krydda það? Hvorki er það hæft á tún né taðhaug. Því er fleygt. Hver sem eyru hefur að heyra, hann heyri.“

Lúkasarguðspjall 14. 25-35

Þetta var erfitt atvinnuviðtal. Eins og hann hafði nú verið tilbúinn í þetta spennandi starf. Vissulega var hann á bandi meistarans frá Nasaret en tilboðið var óaðgengilegt að sinni. Hann yrði bara að standa á hliðarlínunni áfram. Fjölskyldufaðir með þrjú börn í lítilli blokkaríbúð, og með gamlan föður á elliheimili: þau voru lífið. Auk þess sá hann um æskulýðsstarfið í söfnuðinum í sjálfboðamennsku. Hann gekk hægum skrefum út. Staldraði ögn við á tröppunum hugsi á svip. Skyndilega fannst honum einhver segja við sig blíðri engilsröddu að hann væri efnilegur. Enginn hefði fengið starf lærisveinsins. Það yrði auglýst aftur og aftur.