Þögnin brædd

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Þaðan hélt Jesús til byggða Týrusar og Sídonar. Þá kom kona nokkur kanversk úr þeim héruðum og kallaði: „Miskunna þú mér, Drottinn, sonur Davíðs! Dóttir mín er mjög kvalin af illum anda.“
En Jesús svaraði henni engu orði. Lærisveinar hans komu þá og báðu hann: „Láttu hana fara, hún eltir okkur með hrópum.“
Jesús mælti: „Ég er ekki sendur nema til týndra sauða af Ísraelsætt.“
Konan kom, laut honum og sagði: „Drottinn, hjálpa þú mér!“
Hann svaraði: „Ekki sæmir að taka brauð barnanna og kasta því fyrir hundana.“
Hún sagði: „Satt er það, Drottinn, þó eta hundarnir mola þá sem falla af borðum húsbænda þeirra.“
Þá mælti Jesús við hana: „Kona, mikil er trú þín. Verði þér sem þú vilt.“ Og dóttir hennar varð heil frá þeirri stundu.

Matteusarguðspjall 15.21-28

Þeir vildu ekki að meistarinn ræddi við hana vegna þess að hún var ekki ein af þeim. En dóttir hennar skyldi ná heilsu hvað sem það kostaði. Nú var hann þarna, meistarinn frá Nasaret. Þögn hans var ísköld í fyrstu en hiklaust skyldi hún bræða hana vegna þess að í honum bjó lífið. Þó að hann kallaði hana hund eins og útvöldu trúargæðingarnir gerðu gjarnan þá var henni sama. Hundarnir bjarga sér og snögggleypa matarbita sem falla af borðum. Þess vegna komst hún í sjöunda himin þegar meistarinn áttaði sig loksins á feiknasterkri trú hennar sem bar dótturina til lífsins.