Ljós heimsins umvafði þá

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Svo bar við á ferð Jesú til Jerúsalem að leið hans lá á mörkum Samaríu og Galíleu. Og er hann kom inn í þorp nokkurt mættu honum tíu líkþráir menn. Þeir stóðu álengdar, hófu upp raust sína og kölluðu: „Jesús, meistari, miskunna þú oss!“
Jesús sá þá og sagði við þá: „Farið og sýnið yður prestunum.“ Þeir héldu af stað og nú brá svo við að þeir urðu hreinir.
En einn þeirra sneri aftur er hann sá að hann var heill orðinn og lofaði Guð hárri raustu. Hann féll fram að fótum Jesú og þakkaði honum. En hann var Samverji. Jesús sagði: „Urðu ekki allir tíu hreinir? Hvar eru hinir níu? Urðu engir til þess að snúa aftur að gefa Guði dýrðina nema þessi útlendingur?“ Síðan mælti Jesús við hann: „Statt upp og far leiðar þinnar. Trú þín hefur bjargað þér.“

Lúkasarguðspjall 17.11-19

Þeim var útskúfað. Óhreinir. Samfélagið óttaðist sjúkdóm þeirra og og ýtti þeim út á jaðarinn. Svört og köld nóttin var ferðatími þeirra. Nú sáu þeir skyndilega ljós heimsins í fjarska. Meistarinn frá Nasaret. Þarna var hann og veikburða fætur báru þá hraðar áfram en venjulega. Hrópuðu eftir miskunn. Oft og hátt. Miskunnaðu okkur! Ljós heimsins umvafði þá og þeir urðu heilbrigðir. Í taumlausri gleði sinni ruku þeir í burtu og allar dyr samfélagsins opnuðust þeim. Heilbrigðir! En einn þeirra kom til meistarans og þakkaði fyrir sig. Gaf honum dýrðina. Og meistarinn sagði honum að trúin hefði bjargað honum, útlendingnum. Mér?