Kærleikstankurinn

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Eftir þetta fór Jesús yfir um Galíleuvatn eða Tíberíasvatn. Mikill fjöldi manna fylgdi honum því þeir sáu þau tákn er hann gerði á sjúku fólki. Þá fór Jesús upp á fjallið og settist þar niður með lærisveinum sínum. Þetta var laust fyrir páskahátíð Gyðinga.
Jesús leit upp og sá að mikill mannfjöldi kom til hans. Hann segir þá við Filippus: „Hvar eigum við að kaupa brauð svo að þessir menn fái mat?“ En þetta sagði hann til að reyna hann því hann vissi sjálfur hvað hann ætlaði að gera.
Filippus svaraði honum: „Brauð fyrir tvö hundruð denara[ nægðu þeim ekki svo að hver fengi lítið eitt.“ Annar lærisveinn hans, Andrés, bróðir Símonar Péturs, segir þá við hann: „Hér er piltur sem er með fimm byggbrauð og tvo fiska en hvað er það handa svo mörgum?“
Jesús sagði: „Látið fólkið setjast niður.“ Þarna var gras mikið. Menn settust nú niður, um fimm þúsund karlmenn að tölu. Nú tók Jesús brauðin, gerði þakkir og skipti þeim út til þeirra sem þar sátu og eins af fiskunum, svo mikið sem þeir vildu. Þegar fólkið var orðið mett segir Jesús við lærisveina sína: „Safnið saman leifunum svo ekkert spillist.“ Þeir söfnuðu þeim saman og fylltu tólf körfur með leifum byggbrauðanna fimm sem af gengu hjá þeim er neytt höfðu.
Þegar menn sáu táknið, sem hann gerði, sögðu þeir: „Þessi maður er sannarlega spámaðurinn sem koma skal í heiminn.“ Jesús vissi nú að þeir mundu koma og taka hann með valdi til að gera hann að konungi og vék því aftur upp til fjallsins einn síns liðs.

Jóhannesarguðspjall 6. 1-15

Þaulreyndi almannatengillinn sá strax mannauðinn í þessu guðlega ljúfmenni sem mannmergðin sópaðist að. Fólkið fagnaði og grét því sum þeirra höfðu fengið lækningu, nýtt líf. Þennan frábæra náunga þyrfti að fá til liðs við kirkjuna. Auk þess höfðu allir orðið pakksaddir á einu bretti, bingó, en meistarinn bað fólkið að taka afganginn með eins og hagsýn húsmóðir í samræmi við umhverfisstefnu þeirra. Áfergjuleg augu hans leituðu eftir meistaranum eins og bráð en einhverjir sögðu að hann hefði haldið til fjalla til að slaka á. Glæsijeppi almannatengilsins hikstaði og blés svörtu hégómaskýi og fór ekki í gang því kærleikstankurinn var tómur.