Hárin talin

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Fólk hafði nú flykkst að í tugum þúsunda svo að nærri tróð hver annan undir.
Jesús tók þá að tala, fyrst til lærisveina sinna: „Varist súrdeig farísea sem er hræsnin. Ekkert er hulið sem eigi verður opinbert né leynt er eigi verður kunnugt. Því mun allt það sem þér hafið talað í myrkri heyrast í birtu, og það sem þér hafið hvíslað í herbergjum mun kunngjört á þökum uppi.

Það segi ég yður, vinir mínir: Hræðist ekki þá sem líkamann deyða og fá að því búnu ekki meira að gert. Ég skal sýna yður hvern þér eigið að hræðast. Hræðist þann er hefur vald að deyða og að því búnu varpa í helvíti. Já, ég segi yður, hræðist hann.
Eru ekki fimm spörvar seldir fyrir tvo smápeninga? Og þó gleymir Guð engum þeirra. Hárin á höfði yðar eru jafnvel öll talin. Óttist ekki, þér eruð meira verðir en margir spörvar.

Lúkasarguðspjall 12. 1-7

„Það er hastarlegt þegar svona textum er varpað á mig eins og eldsprengju þar sem ég sit á kirkjubekknum í slökun. Haldið þið ekki að ég skjálfi á beinunum andspænis þeim sem hefur vald dauðans í hendi sér? Þessum sem slær allt hvað fyrir er. Var helvíti ekki annars uppgert mál? Hvers vegna þarf þennan formála að því að ég sé ekki gleymd þeim er lífið gaf? Honum sem veit fjölda minna gráu hára. Það sem bjargar mér er þegar meistarinn ávarpar mig sem vin sinn og segir að ég sé mikils virði eins og ég er. Það er fagnaðarerindið.“